Deze zomer (augustus 2021) hadden we het geluk dat we naar de charmante Chamonix vallei konden afreizen. Chamonix wordt omringt door bergen en ligt in het Franse departement Haute-Savoie (haut = hoog), regio Auvergne-Rhône-Alpes. Heerlijke hoogtemeters, maakt niet uit welke kant je op kijkt. Aan de ene kant (Noord) van de vallei stijgt het Mont Blanc massief groots boven de stad uit met de verschillende witte toppen, aan de andere kant (Zuid) torenen de Aiguilles Rouges met hun groene en rode accenten. De verschillende imposante Aiguilles (direct te vertalen naar “Naalden” of “Pieken”) steken af tegen de blauwe lucht en de paar witte wolken. We bevinden ons in een speeltuin voor alle soorten en maten bergliefhebbers, van alpinisten, klimmers, mountainbikers, trailrunners tot wandelaars.
Het kwik daalt, wij stijgen
Zodra je het hogerop zoekt, betekend dat verschillende dingen. De paar dagen dat wij in Les Praz – Chamonix verbleven hadden we zomers weer. Vol zon, heet in de vallei en aangenaam boven de 1000 meter. Echter, boven bij Aiguille du Midi (bij het bergstation 3777 m, een lift brengt je verder naar boven in het torentje tot 3842m) simpelweg koud en winters met een snijdende wind die de -4 °C nog wel een paar graden lager deed aanvoelen.
Per 100 meter stijging gaat er 0,65 °C van de temperatuur af. Zo is het beneden nog vrij warm met een korte broek en vraag je je boven af waarom je dacht dat het een goed idee was om dat te dragen. Beneden bij de kabelbaan naar Aiguille du Midi voelden we ons overdressed, boven voelden we vooral de kou en had een winterjas met muts, sjaal en handschoenen niet misstaan. De alpinisten die ook in de kabelbaan cabine stonden beginnen zich nu zowat hermetisch in te pakken en voorzien hun schoenen met een soort spikes om vervolgens met hun uitrusting aan hun tocht te beginnen.
De lucht wordt ook ijler naar mate je hoger gaat wat je kunt merken aan je ademhaling en je hart. Wanneer je hoger gaat dan 2000 meter (of te snel stijgt) kun je last krijgen van hoogteziekte (AMS – Acute Mountain Sickness).
In de wolken
Boven op Aiguille du Midi begon ik de eerste symptomen te voelen van de blootstelling aan hoogte: drukkende hoofdpijn en een licht misselijk gevoel. Het uitzicht was er een die ik niet had willen missen. Daar beneden een hele strook van kleine gebouwen, huisjes, beschaving als een streep die vlak en ferm door het bergachtige landschap is getrokken. Recht voor ons bloost de Aiguilles Rouges met licht rood, bruin en groen, wolken slaan schaduwen op het gebergte waar we de dag ervoor hebben gewandeld. Achter ons, dichtbij, zien we de verschillende toppen van het Mont Blanc massief (ja, ook de Mont Blanc zelf). Een witte wereld waar we uitkijken op de Italiaanse zijde, maar waar je aan allesbehalve landsgrenzen denkt. Grenzeloos wit, puntige bergen en een diepte en dramatische glooiing. Door het witte steile landschap zien we poppetjes bewegen die hun weg banen: alpinisten. De wind speelt met de wolken, laat ze opzwellen, vervormen, vervagen en verdwijnen. De wolken voor ons veranderen van intensiteit, uitzicht wordt ons tijdelijk ontnomen, waarna de grote wolk in het niets wordt weggevaagd en we alles weer zien. Clouded and clear, within seconds.
Verraderlijk weer
Alsof besloten was dat onze laatste avond van zonovergoten dagen bezegeld zou worden met een fikse storm, veranderde het weer binnen het tijdsbestek van een diner op het terras van ons hotel. De dikke wolken zagen we al vroeg binnen komen drijven. De witte wolken werden steeds dikker, veranderden van kleur en op een gegeven moment wisten we dat het niet lang zou duren voordat de grijze donkere wolken het laatste licht zou verdringen en ons in donkerte zou hullen. De wind stak op, de eerste druppels vielen en het hotelpersoneel maakten haast om alles en iedereen naar binnen te krijgen. “Zo’n zelfde storm heeft in 2011 dakpannen van het hotel afgeslingerd. Best gevaarlijk” vertelde de hoteleigenaresse.
Aangenaam droog keken we hoe de regen recht naar beneden viel en tot enkelhoogte weer opspatte, hoe het onweer donderde en flitste, hoe de wind rukte aan de stoelen en tafels die nog buiten stonden. Heel even dachten we terug aan eerder die week toen we langs de tentjes nabij Lac Bleu wandelden nabij Plan de L’Aiguille (1e bergstation op weg naar Aiguille du Midi). Gelukkig waren we nu hier.
Avontuur en verblijf
Om volledig van het berglandschap te genieten en plekken op hoogte te ontdekken hadden wij voor een aantal dagen een Multi-site Mont Blanc pass aangeschaft. Daarmee konden we onbeperkt gebruik maken van de verschillende kabelbanen in de Mont Blanc vallei. Op het moment van schrijven is het vereist om een timeslot te reserveren als je met de kabelbaan naar Aiguille du Midi wilt gaan. Deze kabelbaan is de hoogste en de langste van Frankrijk en brengt je op een bijzondere plek: het kan dus druk zijn. Kies een van de vroegste timeslots en het valt wel mee. Bekijk actuele informatie op hun website zoals de weersomstandigheden en of de kabelbanen überhaupt geopend zijn.
Wij verbleven in een hotel net buiten het centrum van Chamonix en dat was een goede keuze. In Chamonix kan het gedurende de zomervakantie (en de wintermaanden) erg druk zijn met toeristen. Parkeren is al een uitdaging op zich en om door de stad te komen is het niet gek als je even “in de file” staat. Houd je van wat rustiger, maar wil je wel de luxe van een hotel en heerlijke cocktails op de kaart, dan is Eden Hotel in Les Praz een geschikte accommodatie (nabij de La Flégère kabelbaan). In onze kamer keek je uit op de Aiguille Verte en werd je ’s ochtends getrakteerd op de eerste zonnestralen die net over de naald of piek heen piepen. Vanaf het terras goed uitzicht op de verschillende toppen van het Mont Blanc massief.