In woorden herbeleef ik de momenten, klein en groot.
Verkleind, verfijnd of toch uitvergroot.
In het echt verdwaal ik, later op papier.
Toch altijd daar, nu, toen en in het hier.
Lopend door het landschap, de natuur om me heen
Mijn herinnering trek ik door, met pen rijgend aaneen
Dankbare glimlach
En wederom wetend
Wat ik daar zag
En wat het voor me betekend
En soms leid het een naar het ander
Buig ik af, sla een weg in en verander
Schep ik een wereld, anders dan deze.
Voel ik de f(r)ictie, de f(r)ictie in mijn wezen.
Op papier is het leven maakbaar.
Maakt dat het leven verklaarbaar?