Denderend gletsjersmeltwater raast luid onder mijn voeten. Ik kijk om mee heen, richting Glacier de Bionnassay waarvan enkel het hooggelegen ijs goed te zien is. Hoog torent de Mont Blanc boven het landschap uit en ik voel de vochtigheid van het water dichtbij, het pad dat het water volgt is omringt door grote stenen en bomen. Aan mijn rechterhand baant het smeltwater zich een weg naar beneden met een krachtige vaart. Mijn ogen volgen het water de glooiende groene diepte in.
Les Houches
Vandaag zijn we begonnen in Les Houches, een dorpje net buiten Chamonix, waar parkeren de eerste grote uitdaging blijkt te zijn. Bij de kabelbaan “Télécabine de Bellevue” staat de relatief kleine parkeerplaats helemaal afgeladen en sommige auto’s staan zelfs dubbel geparkeerd. We rijden het dorpje in en vinden na wat rondjes zoeken een plekje voor de auto op 15 minuten loopafstand van de kabelbaan. Het is geen wonder dat het hier toch ook aardig druk is. Het dorpje lijkt niet ingericht te zijn op veel verkeer of toeristen (waardoor het haar charme behoudt) en, last but not least, begint en eindigt de populaire TMB – Tour du Mont Blanc hier. We lopen onder de boog door die speciaal voor de TMB is opgetrokken uit staal in het centrum van het dorpje en fantaseren over hoe het zou zijn om een meerdaagse wandeltocht in deze omgeving te doen.
Wij komen hier echter voor een vele male kortere hike: “Walk 11” uit Mont Blanc Walks door Hilary Sharp om precies te zijn. Het plan: vanaf het Bellevue plateau (1800m) omlaag naar de hangbrug(!) om het smeltwater van “Glacier de Bionnassay” over te steken, om daarna weer omhoog te gaan en uit te komen op een hoogvlakte (vlak?) en dichtbij Col de Tricot (2120m) en Mont Vorassay (2287m) te komen. Het is onze laatste volle dag en we nemen ons voor om niet “all out” te gaan en rustig te genieten van de uitzichten onderweg.
Doorkijkjes
De route begint direct bij het kabelbaanstation. We lopen langs een klein restaurantje en kruisen een groen graslandschap. Het wandelpad leidt ons naar beneden, waar het bossiger wordt. Een dun steil pad komt uit op een breder pad wat we naar links volgen. Al gauw wordt het brede pad veel dunner, rotsiger en afwisselend steil (omhoog, maar vooral omlaag). Hier en daar zijn er staalkabels in de rotswand geslagen om wat makkelijker over de rotsen heen te komen. Tussen de naaldbomen door zien we telkens de Mont Blanc, maar vooral de Glacier de Bionnassay. Het ene doorkijkje is weer anders en betoverender dan de vorige.
Het dunne pad mondt uit op een lagergelegen gras landschap met paardenbloemen en zien op de wegwijzer dat we het pad naar rechts moeten nemen. Rechtdoor zouden we ook kunnen, maar dat bordje is rood in plaats van geel: dit betekend dat het een moeilijker begaanbare route is waar een bepaalde uitrusting verplicht is. “Hoe gaaf”. Direct zijn we nieuwsgierig, maar volgen het pad naar de Passerelle du Glacier.
Elke keer als de gletsjer weer in beeld komt zien we net iets meer, net weer een ander stukje. Op een gegeven moment denken we al het grootste uitzicht te hebben bereikt wanneer we het stroompje in de verte lijken te herkennen, het stroompje wat met veel geweld naar beneden komt, die we later passeren via de hangbrug.
Passerelle du Glacier
Na verder afdalen op een glad pad met stenen, waterpoeltjes en stroompjes, horen en zien we het smeltwater. De hangbrug komt in zicht en we nemen de laatste stappen voordat het wat wiebeliger onder de voeten wordt. Ondanks er meerdere mensen staan te wachten om over de hangbrug naar de overkant te komen, neemt en krijgt iedereen de tijd om dit bijzondere schouwspel in zich op te nemen. Zo dichtbij smeltwater ben ik nog nooit geweest. Het geluid, het geraas, het geweld van het water.
De hangbrug komt uit in een bossig gedeelte waarvan het pad steil omhooggaat. Alle hoogtemeters die we zijn gedaald, stijgen we weer, alleen dit keer lijkt het veel steiler te zijn. De gletsjer zien we een tijdje niet meer terug. Uiteindelijk wordt de bossige begroeiing ingeruild door wat lijkt op grasland. Een nieuw uitzicht ontvouwt zich voor ons. Glacier de Bionnassay zien we nu weer op een hele andere manier, een andere hoek en veel dichterbij. Mont Blanc lijkt te spelen met de milde sluierbewolking die boven haar hangt. De verschillende naaldbomen staan in groepjes in het grassige en rotsige landschap. Hier en daar wat gele paardenbloemen en andere bloemen; een prachtig gezicht.
We lopen verder richting Col de Tricot, maar aan mijn benen voel ik dat terugwandelen zwaar genoeg zal zijn en ik besluit om terug te gaan. Mijn vriend gaat nog een stukje verder en kom ik later tegen als hij me inhaalt op de weg terug naar de kabelbaan Bellevue. Een paar keer kijk ik nog om, hopende dat ik het uitzicht in me op kan nemen en niet zal vergeten.
Ook wandelen nabij Les Houches?
Er zijn vele wandelmogelijkheden vanuit Les Houches. Je hebt de keuze uit twee kabelbanen “Prarion” en “Bellevue” waardoor je al wat hogerop kan beginnen. Met een duidelijke wandelkaart kun je goed uit de voeten: Les Houches heeft ook een eigen Tourist Information Office waar je informatie kan inwinnen. Voor ons was de Engelse wandelgids van Hilary Sharp duidelijk genoeg, maar met al het moois dat we hebben gezien, denken we ooit terug te gaan om nog andere wandelingen in hetzelfde gebied te maken.