Genietend van de zon, zittend op een steen, vinden we onszelf starend naar water. We zijn bij Lac Bleu op 2299 m en het water is als een spiegel. De weerspiegeling van de berg wuift, trilt en komt tot stilstand om momenten later weer in beweging te raken. Waarschijnlijk verstoord door iets kleins, misschien een steentje? We kijken ernaar: hypnotiserend, hoe de rimpels die de realiteit vervormen tot een golvende versie van het echte. Welke is welk?
Een duik?
Lac Blue nodigt uit voor een verfrissende duik, maar het water in de bergen doet mij te fris aan. Ik raak het wateroppervlakte aan en voel de koelte door mijn vingers optrekken en zich langzaam verspreiden tot het gevoel uitgewaaierd is. Dit schuwt een ander niet: aan de rand van het Lac zien we een vrouw zich ontdoen van al haar kleding. Ze laat zich in één beweging in het water glijden. Ze verdwijnt, komt boven met haar haar glad naar achter gestreken door het water. Ze vindt het toch ook vrij koud en trekt zich met dezelfde gratie weer op de steen om zich vervolgens weer te hullen in haar kleren.
We kijken om ons heen, zien de lucht, de berg en het water. Een moment van stilte, we zijn hier vrij, met elkaar en met de natuur.
Souvenir
We struinen wat rond, bekijken de verschillende grote stenen, rotsen die hier liggen. Hier en daar zien we een ader van Kwarts door de rotsen, vloeiend, stromend in stilstand. Broos dat het is aan de oppervlakte, peuter ik een stukje weg, bewaar het in mijn broekzak voor later over nu. Ik onthoud en voel de fragmenten van de berg tussen mijn vingers glijden. Ik raap nog een ander steentje op dat me opvalt. Een glimlach, een stukje voor thuis. Bedankt. Een souvenir naar m’n hart.
Oase van rust
Lac Bleu is een welkome tegenhanger van de drukte die te vinden is bij Aiguille du Midi. Ondanks het relatief dichtbij de eerste kabelbaan is, is het rustig op het pad erheen en het meer is groot genoeg dat de rust overheerst. De weg erheen kronkelt en is glooiend, maar we maken geen noemenswaardige hoogtemeters; een rustige, korte wandeling dus. Nabij het Lac zien zien we enkele verlaten trekkerstentjes opgesteld staan; wat een geweldig plek! Ik droom weg bij het idee dat je bij de berg en onder de sterren slaapt om ’s ochtends weer te ontwaken door de zon met een machtig mooi uitzicht. Voor het gemak vergeet ik even de minder “romantische” dingen van wildkamperen.
Hoe zijn we daar gekomen?
Bij het eerste bergstation richting Aiguille du Midi stap je uit (Plan de L’Aiguille – 2317m) en loop je naar buiten. Recht voor je zie je een klein restaurantje waar ze lekkere dingen verkopen (hier zijn wij even gestopt om weer te acclimatiseren na een bezoek aan Aiguille du Midi). Je komt al snel bordjes tegen met bewegwijzering. Er zijn meerdere routes die te wandelen zijn vanaf hier, o.a. loopt er een pad naar beneden wat uitkomt in Chamonix, maar ook een richting Montenvers Mer de Glace. Loop in de richting die aangegeven wordt met “Lac Bleu” en de rest volgt zichzelf. Het lijkt struinnatuur in de zin dat er een pad is, maar er vele lijken te zijn die allemaal dezelfde richting op gaan en uitkomen bij het bergmeer.
Tip: Neem de tijd en neem iets bij het kleine restaurantje “Buvette du Plan de l’Aiguille” voordat je weer naar beneden gaat richting Chamonix (te voet of per kabelbaan). Kijk nogmaals op naar de rest van het Mont Blanc massief wat machtig met witte toppen een een gletsjer hier en daar die moeiteloos je aandacht trekt.